Work. Got there at 10 because the Internet reached out and glued me to my computer chair for an hour. For the record, we are encouraged to get there by 10. Not that it matters. what I'm doing these days is a lot of "write code. Wait for it to run. Debug. Rinse, lather, repeat."
This morning I finished the paperwork to submit yesterday's script, and finished the next one by about 5 today, but will wait till tomorrow before doing the paperwork because they still haven't tested the one I did last week.
Lunchtime I was stood up by Automation Guy, went to Kaiser to p/u my insulin instead. Lunch at Stuft Pizza, a small Stuft Special, very good. Best pizza I've had in a while.
By go-home time I was on YouTube between code runs, listening to more Kenny Chesney (he does a pretty good rock and roll when he wants to) but finally went for the "comfort food" of Rose Sirintip's A Tu Corazon (Thai & Spanish) and then really sinking into as-closed-to-depressed-as-I-ever-get รักเอย Rock Oei" (Love, Eh?) which I seem to remember was the theme song for a particularly morose Thai soap opera.
It has a beautiful melody, even if you don't understand the words.
รักเอย Love, eh?
เจ้าไม่เคยเว้นผู้ใด It has never spared anyone
ไม่ว่าเกิดอยู่ในฐานะใด Doesn't matter who or what you are
ไม่มีใครหลุดพ้นมันเลย No one is free from it
ตั้งใจจะไม่รัก
ก็ยังต้องรัก แพ้ตัวเองไปอย่างนี้ But you must love - too many are defeated this way
ต้องยอมทนแลกหัวใจที่มี You must agree to tolerate what change of heart there is
เพราะว่ารักคำเดียว Because love is only words
เจ็บยังไงก็ทน
เพราะว่ามันรัก ทำไมเป็นอย่างนี้ Because to love - "why" doesn't matter
ผิดก็ทำก็ยอม
ไม่มีศักดิ์ศรี ก็เพราะรักเธอผู้เดียว Nothing to be proud of - then because love you only
รักเอย
เจ้าบงการทุกทุกอย่าง
ไม่มีหวังก็ยังคิดรักเธอ
ทั้งทั้งที่ก็รู้ตัวดี
ตั้งใจจะไม่รัก
ก็ยังต้องรัก แพ้ตัวเองไปอย่างนี้
ต้องยอมทนแลกหัวใจที่มี
เพราะว่ารักคำเดียว
เจ็บยังไงก็ทน
เพราะว่ามันรัก ทำไมเป็นอย่างนี้
ผิดก็ทำก็ยอม
ไม่มีศักดิ์ศรี ก็เพราะรักเธอผู้เดียว
ตั้งใจจะไม่รัก
ก็ยังต้องรัก แพ้ตัวเองไปอย่างนี้
ต้องยอมทนแลกหัวใจที่มี
เพราะว่ารักคำเดียว
เจ็บยังไงก็ทน
เพราะว่ามันรัก ทำไมเป็นอย่างนี้
ผิดก็ทำก็ยอม
ไม่มีศักดิ์ศรี ก็เพราะรักเธอผู้เดียว
เพราะว่ามันรัก ทำไมเป็นอย่างนี้
ผิดก็ทำก็ยอม
ไม่มีศักดิ์ศรี ก็เพราะรักเธอผู้เดียว
After work, home, planning on changing the litterboxes which looked rank this morning, but this evening they looked good for another few days. Hmmm.
Vegged out on the recliner for a bit, Domino let me run the undercoat rake over her a few times. when she jumped off my lap, Kaan followed her and did his best nonchalant suitor routine, lying down on the carpet and stretching out until his forepaws were almost touching her as she scratched her face on the big semicircular scratcher thing. She whipped around and swatted at Kaan who went up on his haunches with his forepaws raised like "hands up!" and he backed away a little. This little drama has been playing all week, with Kaan getting more and more in her face and she being more physical in shooing him away. Used to be she just growled all the time. Maybe there's hope - she used to start making rude noises from 3 feet away. Now he has to actually touch her.
